Stop! In the name of love
Er was eens de blauwe planeet Aarde,
ze was heet en onleefbaar maar toen
het begon te stormen, ontstond er iets.
Zo zwierven de eerste ééncelligen in de
oceaan en nadien zwommen er vissen en
amfibieën, dieren ontdekten vaste grond.
De Neanderthalers stierven uit, de homo
sapiens verscheen en vond het vuur uit.
Men droeg klederen en bouwde piramiden,
men begon na te denken op vele gebieden.
De industriële revolutie was de allergrootste stap
maar steden werden echter ongezond en na vele
jaren van wetenschap ging de wereld kapot aan
opwarming want zo ontstond het eerste ozongat.
En toen volgde er een speling van het lot
De natuur schreeuwde: stop, stop, stop!!
Schiep zij een dodelijk virus om verbolgen
'n eind te maken aan eeuwen vooruitgang?
Maar hoe lang gaat dit spel nog duren?
Vraag het aan magere Hein want is hij niet
onze liefdevolle god, onze enige soeverein?
Ja, in deze hel tellen we bang de uren!
Terwijl ze vanachter de maan naar ons
tranendal turen met een brede grijns!
ze was heet en onleefbaar maar toen
het begon te stormen, ontstond er iets.
Zo zwierven de eerste ééncelligen in de
oceaan en nadien zwommen er vissen en
amfibieën, dieren ontdekten vaste grond.
De Neanderthalers stierven uit, de homo
sapiens verscheen en vond het vuur uit.
Men droeg klederen en bouwde piramiden,
men begon na te denken op vele gebieden.
De industriële revolutie was de allergrootste stap
maar steden werden echter ongezond en na vele
jaren van wetenschap ging de wereld kapot aan
opwarming want zo ontstond het eerste ozongat.
En toen volgde er een speling van het lot
De natuur schreeuwde: stop, stop, stop!!
Schiep zij een dodelijk virus om verbolgen
'n eind te maken aan eeuwen vooruitgang?
Maar hoe lang gaat dit spel nog duren?
Vraag het aan magere Hein want is hij niet
onze liefdevolle god, onze enige soeverein?
Ja, in deze hel tellen we bang de uren!
Terwijl ze vanachter de maan naar ons
tranendal turen met een brede grijns!
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Zaterdag, april 25, 2020 20:03 |
| niet de natuur zegt mijn gevoel...daar is ze te mooi en te moederlijk voor. het eeuwig ingrijpen van die tweevoeter! de natuur zorgt voor haar kids... |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, april 25, 2020 15:05 |
| zullen wij zwelgen in ons huiselijk vuil, dan verdelgen wij, reden voor velen om zonder verbonden zonde voor god te spelen. hans |
|
| Compostje: | Zaterdag, april 25, 2020 12:32 |
| Uit stof zijt gij gekomen tot stof zult gij wederkeren...stof tot nadenken. |
|
| teun hoek: | Zaterdag, april 25, 2020 09:15 |
| wij weten wij pogen wij hopen th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2020 | ||
| Thema's: | ||