Het dorpje Oud Velsen
Het is een warme eind april avond 2020, het is er windstil, de sterren schijnen volop en de volle maan verlicht het mooie oude gemeentehuis in de Torenstraat.
Ik zit op het bankje en denk aan vroeger in hoe dit pittoreske dorpje nog helemaal in staat is zoals het ooit was, ik kijk naar links en daar in dat huisje stond 20 jaar lang een kleine haai op sterk water voor het raam en hoe spannend was dat voor ons als kinderen om daar steeds naar toe te gaan, de deuren die allemaal hetzelfde slot hadden en wij die een loper hadden bemachtigd gingen stiekem kijken je of de sleutel paste. En naast het huis van de haai was de oud ijzer handel.
Iets verder op woonde de groenteboer, ik zie hem nog elke dag onze groentes brengen aan huis en later nam zijn zoon het over.
De grote Engelmunduskerk staat in het midden met daarom de kleine woonhuisjes, waar ook de koster woonde, velen wisten niet dat dit dorp de eerste grote bedevaartplaats was van Nederland.
Om het hoekje het pand van Koffiehuis de Zwarte Os waar mensen een kopje koffie dronken en iets verder Cafe Aneta wat bekend stond als het woonwagencafe waar de bewoners hun feesten hielden en boven het café woonde het meisje Sylvia waar ik zo verliefd op was......
En tussen de Zwarte Os en cafe Aneta de fietsenmakerij van van Bugnum waar je met veel tegenzin je kapotte fiets in opdracht van je vader naar toe moest brengen.
Het oude gevangenis gebouwtje staat er nog precies zoals het vroeger was net zoals het oude postkantoortje waar nu mensen in wonen.
Precies tegenover me staat de loge van de vrijmetselaars, onze geliefde buurman was een gerespecteerd lid.
De straatlantaarns met het gele licht uit het jaar 1900 zetten het dorp in een romantische nostalgische sfeer, niets nee niet niets is er veranderd.....en ja toch wel de mensen die er toen leefde zijn er niet meer.......



Henk Dekkers.