Geheim...
Je streelt je handen over mijn vleugels.
Ik vlieg over jou beschermde
vertrouwde leugens.
Je verzorgt je leugens,
alsof het geschreven is
op ontbrandend papier.
Deze hele lijst
geraakt nooit tot hier.
Je wacht tot ik jou taal van geheimen door lezen heb,
Maar je toont enkel de inkt
Die lekt op je klavier.
Diep vanbinnen
schuilt er een waarheid,.
Die niet past bij je vertoon op je gezicht,.
Je uit je onechte geaardheid.
Ik blijf je ondervragen,
maar je blijft geheimmelijk braaf.
Je oogt stralend,
Maar je voelt koud,.
Het bedrog die je bij je houd.
Je leugens proeven zelfs oud,
Zolang heb je het bewaard.
Tot ik er naar heb gevraagd.,
Laat je het uitgaan.
Je vreemde ogen
Kijken nu klaar.
Uitgepraat met een traan.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zaterdag, mei 02, 2020 13:57 |
| Het klinkt als een mooi verpakte maar lege doos. Je verdient beter. Veel sterkte, gts Clarice | |
| Dasje (lucky): | Zaterdag, mei 02, 2020 09:36 |
| Vertrouwen dat een deuk krijgt...zelden nog te herstellen. Treffend geschreven |
|
