Dertien kilometer...
Dertien kilometer…
(voor jou)
het kortste punt tussen twee harten
als tramsporen recht door zee
in twijfels achtergebleven roep ik je naam
maar enkel de doden luisteren mee
die geef jij hun laatste rustplaats
terwijl er onder de levenden gevochten wordt
om een plekje onder de zon
en ik van eenzaamheid mijn tranen stort
in woorden die nooit iemand leest
over hoe je van verdriet
jamais of te nimmer geneest
en jij stil in mijn dromen woont
dan voelt dertien kilometer precies aan
als aan de andere kant van de wereld…
esteban 26/05/2020
(gelukkige verjaardag mooie bloem)
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, mei 28, 2020 11:37 |
| Wat stilmakend mooi geschreven Esteban. Ontroerend. Vol liefde, vriendschap en genegenheid voor deze ongetwijfeld zeer mooie bloem Intens mooi. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2020 | ||
| Thema's: | ||