Drenkeling
Drenkeling
Ik weet niet wat ik zeggen wil
ik weet niet wat ik zwijg
ik weet dat ik gelukkig ben en
toch ook vol zit met veel spijt
mijn hart loopt over van verwarring
een zee van chaos in mijn hoofd
vult mijn wereld,
overstroomt ze
onbegrijpend snel en traag
stikkend in een kreet van hulp
begrijp ik niet wat ik nog weet
een vage waas neemt alles
onverstoorbaar met zich mee
en laat mij achter
onherstelbaar
als een drenkeling op zee
Ik weet niet wat ik zeggen wil
ik weet niet wat ik zwijg
ik weet dat ik gelukkig ben en
toch ook vol zit met veel spijt
mijn hart loopt over van verwarring
een zee van chaos in mijn hoofd
vult mijn wereld,
overstroomt ze
onbegrijpend snel en traag
stikkend in een kreet van hulp
begrijp ik niet wat ik nog weet
een vage waas neemt alles
onverstoorbaar met zich mee
en laat mij achter
onherstelbaar
als een drenkeling op zee
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, juni 15, 2020 13:32 |
| Dit is erg mooi geschreven Sarah. Zoals verdriet is. Of kan voelen. Ik ben bewogen geraakt door het te lezen. Voelbaar. Liefs en sterkte mocht het jouzelf betreffen. | |
| pieter christiaan paardenkooper: | Zondag, juni 14, 2020 21:31 |
| een vol hoofd en toch ook een leeg hoofd herkenbaar duizend woorden zonder een woord te zeggen het komt goed |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sarah D'huyvetters | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2020 | ||
| Thema's: | ||