Gods profeten
Mijn ogen zien de helft ervan
een zegen.
De andere helft ervaart de regen.
Verschrikt venster blind in eeuwen
Schaduw zicht in mijn leven.
Gedraaid in driehonderd zestig graden,
Terug tot het middelpunt van de aarde.
Gericht naar de zon van warme gloed,
Een hemel waar de hel naar zoekt.
Beangstigd wat mij transformeert
En wie mij naar die keuze bekeerd.
Gekoppeld aan twee mogelijkheden;
Hopelijk de juiste richting
Een leven voor de juiste reden,
En eindigen in hemelen.
Of beroep doen naar gods leden
De profeten
Die de weg weten.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, juni 29, 2020 15:02 |
| mensen van de weg weten elkaars wijzer te zijn, willen waarnemen waartoe je bent bestemd. hans |
|
| teun hoek: | Maandag, juni 29, 2020 11:21 |
| wie weet th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2020 | ||
| Thema's: | ||