lijfsbehoud
ergens schort het aan besef
door bomen het bos
grondig, heuvelachtig, aards
gruizig in mistnevelen
fijnmazig verdeeld met een
zilvergrijze dunheid
melkweg ten spijt
gehemelte noch schorre keel
sommige dingen zijn niet
zoals ze lijken
zoals vandaag het verleden
van morgen
zoals scheidslijn
woord voor woord gespeld
zelfs toen er nog
geen toekomst bestond
geen sluitend bewijs; uiteindelijk
mijn tijdvak opgeschort
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2020 | ||
| Thema's: | ||