Hoe groen was ik
in de nabijheid van
mijn ouders nog,
toen ik niets wist van
volwassenheid in de
buurt.
Hoe kwetsbaar en
kwetsend
legde ik mijn weg af,
zonder besef van deze
dagen van eenzaamheid.
Het kind groeide langzaam
en proefde de beproevingen
van het leven, fragiel ging
je onder.
In deze wereld van
eenzaamheid
tref je de lotgenoten die
zich soms in totale mentaal
isolement bevinden.
Dit gaat ook voorbij,
op jou na circuleren nog
verhalen, hier en daar
over nu en toen.
07-08-2020
| Horizon01: | Zaterdag, augustus 08, 2020 10:40 |
| Bedankt Hans voor je reactie. Groetje, | |
| Hans Winter: | Vrijdag, augustus 07, 2020 20:48 |
| hun aangedragen verhaal zetten wij in het onze voort, wat zij van ons verduurden, werd ons tot puurder daad en woord. hans |
|