Met elke ruzie
Met elke ruzie,
Werd altijd een woord teveel gezegd,
De laatste tijd droom ik er vaak over,
En herleef ik het opnieuw en opnieuw.
Met elke ruzie,
Raakte het me steeds dieper,
De laatste jaren glimlachte ik niet vanuit mijn hart,
En bleef het zich herhalen en herhalen.
Met elke ruzie,
Groeide in mij de onzekerheid,
De laatste maanden begon ik te breken,
En ik kon het niet veranderen en niet veranderen.
Met elke ruzie,
Zag ik in je ogen dat je dacht beter af te zijn zonder mij,
De laatste dagen zette ik de stappen die jij van mij vroeg,
En glipte je weg en weg.
Werd altijd een woord teveel gezegd,
De laatste tijd droom ik er vaak over,
En herleef ik het opnieuw en opnieuw.
Met elke ruzie,
Raakte het me steeds dieper,
De laatste jaren glimlachte ik niet vanuit mijn hart,
En bleef het zich herhalen en herhalen.
Met elke ruzie,
Groeide in mij de onzekerheid,
De laatste maanden begon ik te breken,
En ik kon het niet veranderen en niet veranderen.
Met elke ruzie,
Zag ik in je ogen dat je dacht beter af te zijn zonder mij,
De laatste dagen zette ik de stappen die jij van mij vroeg,
En glipte je weg en weg.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, september 08, 2020 01:50 |
| weg van elkaar weg van de naaste voor wie je aangewend een te zelven ander werd, mag je al gaandeweg zelfs weer de kansen wachten om toch verwerkelijkers waar van waarde te worden. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2020 | ||
| Thema's: | ||