ik zie een eenzaam kind,
het is net of ze haar weg niet vind.
"hey kleintje ze wachten op jou thuis"
"of wil je niet naar huis"
geschrokken kijkt ze mij aan,
"ga jij mij nu ook slaan"
"neen waarom zou ik?
"nou ik ben dom,lelijk en dik"
"dat is toch geen reden om jou te slaan"
"mama laat het mij wel anders verstaan"
ik kijk haar aan,
in haar oog een traan.
"ik vind jou mooi en lief"
"ach hou op alstublieft,
jij bent net als de rest,
eerst lief en dan word ik gepest"
ik voelde haar pijn,
dit mocht niet zijn.
"kom met me mee ik zal je beschermen,
me over jou ontfermen.
niemand zal jou nog raken,
daar zal ik over waken.
kom ik wil jouw vriendin zijn,
en verzacht al jouw pijn"
verdrietig ging ze mee,
samen wij twee.
en ooit zal dit kleintje vrij zijn,
verlost van alle innerlijke pijn.
*linda*