Septemberlicht
Hand in hand liepen we
We waren 7 of 8?
In de late ochtend
De zon warm maar
Het gras nog nat
We deelden dromen uit
Aan de rand van het bos
Het was heet
Met onze warmte erbij
Terwijl de paarden in de wei
Ons samen zagen delen
Het was al middag
Aan de rand van de plas
Waar wij neerzegen
In het gras
Met onze lange schaduwen
In je ogen die brandden
We waren nog even
37 of 38?
En nog even thuis
Toen we midden veertig waren
Verdwaalden we
In de tijd
De helder witte zwanen in
Dat melkwitte lange september licht
Landden in de waterplas
We pakten onze spullen en
We zoende zout door zweet
En tranen
Zij reed noordwaarts
Ik naar zuid
Van middelbare leeftijd wist ik
Terwijl ik reed naar huis
Ik was thuis geweest
En zou er niet meer komen
Reacties op dit gedicht
| Pbouwknegt : | Dinsdag, september 22, 2020 15:26 |
| Dank Teun, Anneke en September. En Hans voor de andere bewoordingen | |
| Hans Winter: | Zondag, september 20, 2020 14:21 |
| thuis is ‘ja wees er’ beleven, eens en mogelijk ooit en soms even in het suizen ergens ver onderweg. even vereeuwigd... hans |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, september 20, 2020 13:08 |
| Koester de gevoelens van toen en die van later, die van nu ervaar je misschien anders Peter maar belééf ze. Heel mooi. Zonnige groeten. Anneke |
|
| september: | Zondag, september 20, 2020 12:39 |
| Och wat mooi. Zo mooi geschreven door de tijd en gevoelens en levende beelden heen die door het septemberlicht werden ( worden) gewekt. In het diep voelen zoals de schrijver weet over te brengen zou je in tijd kunnen ( ver) dwalen en dan is de eindzin gewoonweg prachtig en waarachtig mooi. Liefs | |
| teun hoek: | Zondag, september 20, 2020 12:23 |
| intense herinneringen th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2020 | ||
| Thema's: | ||