Eerste viool
eerste viool
jij laat
woorden buiten
zinnen dansen
in een vrolijke
extase van veelal
ongekende kansen
zich vurig
laten zien in
experimentele
kleuren die als
impact ook een nieuw
begrijpen geuren
de spraakverwarring
is nooit babylonisch
want feesten kent
geen tijd samen
genereert een
geweldige gezelligheid
in een carrousel van
losgelaten emoties
spreken ogen altijd
de eerste viool dan
wordt er gestreken in
akkoorden die hemels heten
wil melker
24/09/2020
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, september 24, 2020 17:53 |
| Daarom zijn de ogen altijd de spiegels van de ziel waaruit emoties weerspiegelen als lieflijk vioolspel. Fijne avond wens ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, september 24, 2020 12:49 |
| hemelse klanken binnen bereik. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2020 | ||
| Thema's: | ||