Viraal
We worden samen
contactgestoord,
virale handen
stoorzenders.
Tot afstand aangespoord,
ons collectief geheugen
doorboord.
We krijgen het niet verwoord,
onze zinnen versmoord,
onzichtbaar vermoord.
We worden samen moe,
en onzeker.
Het wordt beter, dát is zeker.
Maar wanneer dan?
En hoe?
Toch blijven we
samen verzinnen,
bezige handen
uitvinders.
We durven bezinnen,
denken aan onze helden
en heldinnen.
We blijven voor hen binnen,
kunnen ver beminnen,
willen overwinnen.
We worden samen moe,
en onzeker.
Het wordt beter, dát is zeker.
We weten waarom,
en hoe.
contactgestoord,
virale handen
stoorzenders.
Tot afstand aangespoord,
ons collectief geheugen
doorboord.
We krijgen het niet verwoord,
onze zinnen versmoord,
onzichtbaar vermoord.
We worden samen moe,
en onzeker.
Het wordt beter, dát is zeker.
Maar wanneer dan?
En hoe?
Toch blijven we
samen verzinnen,
bezige handen
uitvinders.
We durven bezinnen,
denken aan onze helden
en heldinnen.
We blijven voor hen binnen,
kunnen ver beminnen,
willen overwinnen.
We worden samen moe,
en onzeker.
Het wordt beter, dát is zeker.
We weten waarom,
en hoe.
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, oktober 06, 2020 00:04 |
| Mooi opbouwend en van een saamhorigheid die nodig lijkt te zijn. Mooi geschreven. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Miss_AngelOfFire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2020 | ||
| Thema's: | ||