Jij
Ik voel je schop,
Ik voel je schop in mijn rug,
En het is alsof de wereld is stil komen te staan,
Alsof de vloer onder mijn voeten weg was gevallen.
Ik voel je hand,
Ik voel je hand in mijn gezicht,
En het is alsof ik in brand heb gestaan,
Alsof ik heel even was verdwenen in de vlammen.
Ik voel je handen,
Ik voel je handen om mijn keel,
En het is alsof ik het opgegeven heb,
Alsof mijn hart even stopte met kloppen.
Ik voel je woorden,
Ik voel je woorden recht in mijn hart,
En het is alsof ze mij kapot hebben gemaakt
Alsof ik mezelf ben verloren
Ik voel je schop in mijn rug,
En het is alsof de wereld is stil komen te staan,
Alsof de vloer onder mijn voeten weg was gevallen.
Ik voel je hand,
Ik voel je hand in mijn gezicht,
En het is alsof ik in brand heb gestaan,
Alsof ik heel even was verdwenen in de vlammen.
Ik voel je handen,
Ik voel je handen om mijn keel,
En het is alsof ik het opgegeven heb,
Alsof mijn hart even stopte met kloppen.
Ik voel je woorden,
Ik voel je woorden recht in mijn hart,
En het is alsof ze mij kapot hebben gemaakt
Alsof ik mezelf ben verloren
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, oktober 17, 2020 14:08 |
| geweld trekt je zoeken te doen en te laten naar zich toe. mijden werd je eigen. almaar kleiner. later vergt het vrij zijn op je lege wegen bakens voor je verder tijden. steeds een beetje. weet wel, eens treft het, tast dan teder toe, raak trekt het zacht woordje voor je behoorlijke dag, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2020 | ||
| Thema's: | ||