Bang
Ik ben bang voor de spiegel,
Omdat ik niet weet wie naar me terugkijkt,
Wie ben ik geworden,
Wat zien mensen in mij wat ik niet zie?
Ik ben bang om open te zijn,
Omdat ik niet weet of mensen me net zoveel pijn gaan doen,
Wie wil blijven,
Wat moeten ze met al mijn littekens?
Ik ben bang om verdriet toe te laten,
Omdat ik niet weet hoe diep het in mij zit,
Wie ben ik als ik eens stop met glimlachen,
Wat gebeurt er wanneer ik de tranen laat gaan?
Ik ben bang voor hoop,
Omdat ik weet dat ik het oude moet loslaten,
Wie word ik als ik dat doe,
Wat brengt de toekomst me dan?
Ik ben bang om te vergeven,
Omdat ik alles onder ogen moet komen,
Wie zie ik dan voor me,
Wat verandert er in mij?
Ik ben bang om van mezelf te houden,
Omdat ik weet dat ik een andere weg in moet slaan,
Wie komt er op mijn pad,
Wat betekent het voor mijn leven?
Omdat ik niet weet wie naar me terugkijkt,
Wie ben ik geworden,
Wat zien mensen in mij wat ik niet zie?
Ik ben bang om open te zijn,
Omdat ik niet weet of mensen me net zoveel pijn gaan doen,
Wie wil blijven,
Wat moeten ze met al mijn littekens?
Ik ben bang om verdriet toe te laten,
Omdat ik niet weet hoe diep het in mij zit,
Wie ben ik als ik eens stop met glimlachen,
Wat gebeurt er wanneer ik de tranen laat gaan?
Ik ben bang voor hoop,
Omdat ik weet dat ik het oude moet loslaten,
Wie word ik als ik dat doe,
Wat brengt de toekomst me dan?
Ik ben bang om te vergeven,
Omdat ik alles onder ogen moet komen,
Wie zie ik dan voor me,
Wat verandert er in mij?
Ik ben bang om van mezelf te houden,
Omdat ik weet dat ik een andere weg in moet slaan,
Wie komt er op mijn pad,
Wat betekent het voor mijn leven?
Reacties op dit gedicht
| rauts: | Zaterdag, oktober 02, 2021 17:24 |
| bang zijn is niet verkeert iedereen is wel eens bang twijfel niet wees jezelf | |
| Hans Winter: | Dinsdag, oktober 20, 2020 15:39 |
| ‘t is verhevigd wat velen ten minste wel een beetje ervaren, ons inleven in elkaar moge ons binnen in mededogen bewaren. aldus een groetje toe, hans |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, oktober 20, 2020 15:39 |
| zo werd het aloud behouden verhaal der uittocht overgedragen. het juk onder druk in het slavenhuis verlaten voor een vaag visioen. ergens verder was het te doen. maar pas op weg op die trek telkens weerom gestemd met alleen wat er echt toe deed, werden ze omgevormd tot ooit de ondernomen aankomers. |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, oktober 20, 2020 15:38 |
| vergeven vergt samen het aangedaan leed onder ogen komen, bereid zijn de ander met spijt zonder te zien om zo te zijn. verzoenen is in jezelf je moeilijk verleden nemen als gegeven op je levensloop, het voelt niet meer zo hevig. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2020 | ||
| Thema's: | ||