afstand
Afstand.
’t Is niet die
Anderhalve meter
Het is dat geestelijk defect
Geen knuffels
Minimale bezoeken
Dat op de lange termijn ons nekt.
Het lijkt of wij
Elkander schuwen
Het tegendraadse slaat zijn slag
Dat liefde verwelkt
In de transporten
Je niet bij ’t afscheid wezen mag.
Noch wat spontaan
Vrienden bezoeken
In verpleeghuizen of hospitaal
Uitvaartbeperking
Noch een viering
Bruiloften stoppen totaal.
Ontwrichte samenleving
Doet zich gelden
Al hoewel niemand daar debet aan is.
Wij raken verstild
In eenzaam leven
Voelen het normale als gemis.
th
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Dinsdag, oktober 27, 2020 07:08 |
| ontwrichte samenleving das een uitdrukking die momenteel heel toepasselijk is |
|
| Clarice: | Maandag, oktober 26, 2020 21:33 |
| Ja moeilijk, en veel mensen zijn ook op(gebrand). Goed geschreven, Teun. Gts, Clarice |
|
| september: | Maandag, oktober 26, 2020 18:16 |
| Veel is nu onderhevig aan beperkingen. Toch zal de menselijke warmte en inventiviteit hopelijk ook wegen zoeken in deze veranderde vaak pijnlijker werkelijkheid. Goed geschreven Teun. Vriendelijke groet. | |
| GuusV: | Maandag, oktober 26, 2020 13:10 |
| Pijnlijk waar | |
| Anneke Bakker: | Maandag, oktober 26, 2020 11:19 |
| Diep treurig om zó te moeten leven Teun, en dan die lange winter nog. Toch wil ik mijn laatste hoop niet laten sterven, hoop doet immers leven. Zonnige groet . Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2020 | ||
| Thema's: | ||