Starend.
Kijkend uit het raam
Lijkt alles te verlopen
Zoals het jaren is gegaan
Honden worden
Uitgelaten
Containers voert men af en aan.
Toch gooit Corona
Anderen ogen
Je merkt het niet als je naar buiten staart
Toch is de samenleving
Door het virus overvallen
Veel eenzaamheid daarmee gepaard.
Heerst er verdriet bij
Die achterbleven
Waar een geliefde hierin onderging
Heerst afstand in
Onze samenleving
Is er veel angst in het geding.
Men schuifelt behoedzaam
Langs elkander
Gezichtsbedekking alom op straat
Men mijdt elkaar
Er gonst beperking
Met enkelen slechts aan de praat.
Waar schaarse mandjes
Op zijn staan er rijen
Van wachtenden door plaatsgebrek
Vier , vijf tegelijk
Meer voelt niet veilig
Wij leven met een aangepast bestek.
Je hoort al stemmen
Dit kan tot Pasen duren
Doch niemand die er iets van weet
Opgaan in deze
Nieuwe wereld
Is met armoe bekleedt.
th
| Aquarel: | Maandag, november 09, 2020 06:58 |
| Zelfs de ogenschijnlijk vertrouwde dingen gaan toch anders dan anders. Hoe lang het gaat duren weten we niet. Goed verwoord in dit gedicht. Liefs, Aquarel |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, november 07, 2020 13:54 |
| Misschien gebeuren er nog wondertjes Teun dat het beter wordt, ga er maar voor bidden. Kerst wordt anders dan andere jaren, geen Frankrijk over de vloer. Zonnig weekend wens ik je. Anneke |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, november 07, 2020 13:19 |
| laten wij tot pasen gaan verduren om dan open staande haast al puur ons aan te vuren, als waren wij tot dan de bannelingen van het lang al land, laten wij in mededogen bewogen willen missen, opdat ons pinkster past. hans |
|
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2020 | ||
| Thema's: | ||