zelfs als
zelfs als
jouw laatste potlood gebroken is
je tekstverwerker van de tafel is gevallen
en dus onbruikbaar
het brood in je brooddoos beschimmeld is
zonder een bakker in de buurt waar
de bomen langs de straat reeds ontschorst en
alle vermolmd zijn
de mussen op de vaal-oranje bakstenen muren
opgehouden hebben te tsilpen
de merels voor goed het land hebben verlaten en
zelfs het gewone straatgras niet meer groeit
je de kleur van het blauw van de hemel
niet meer kent
je kleren bevuild zijn door het vuil van
de aarde en je
het lachen al lang hebt verleerd
dan nog
dan nog zal ik het basilicum in je
dagelijkse tuin zijn waarin
een late roos bloeit die
weerstand biedt aan de stormen van de herfst en
het krentenboompje tussen het versleten groen
van de voorbije zomer rood kleurt
citroenmelisse tegen de muggen
de volle maan die de koude nacht verlicht
het bed om
even uit te rusten
het vermogen om te dromen
adam voor de poorten van
het onontgonnen paradijs
achter de hoge heuvels
waar eva wacht
de illusie
het diepste gevoel
uit te drukken in
een niet te schrijven vers
jij bent wat ik nodig heb
ik ben wat jij nodig hebt
om niet te sterven
aan
de waarheid
jouw laatste potlood gebroken is
je tekstverwerker van de tafel is gevallen
en dus onbruikbaar
het brood in je brooddoos beschimmeld is
zonder een bakker in de buurt waar
de bomen langs de straat reeds ontschorst en
alle vermolmd zijn
de mussen op de vaal-oranje bakstenen muren
opgehouden hebben te tsilpen
de merels voor goed het land hebben verlaten en
zelfs het gewone straatgras niet meer groeit
je de kleur van het blauw van de hemel
niet meer kent
je kleren bevuild zijn door het vuil van
de aarde en je
het lachen al lang hebt verleerd
dan nog
dan nog zal ik het basilicum in je
dagelijkse tuin zijn waarin
een late roos bloeit die
weerstand biedt aan de stormen van de herfst en
het krentenboompje tussen het versleten groen
van de voorbije zomer rood kleurt
citroenmelisse tegen de muggen
de volle maan die de koude nacht verlicht
het bed om
even uit te rusten
het vermogen om te dromen
adam voor de poorten van
het onontgonnen paradijs
achter de hoge heuvels
waar eva wacht
de illusie
het diepste gevoel
uit te drukken in
een niet te schrijven vers
jij bent wat ik nodig heb
ik ben wat jij nodig hebt
om niet te sterven
aan
de waarheid
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Woensdag, juni 05, 2002 11:34 |
| 'voor goed' had nog in één woord geschreven kunnen worden, meer is er echt niet. Het is wel een breed uitgespreide beschrijving. 'Jij bent wat ik nodig heb' komt uit het ongerijmde, 'ik ben wat jij nodig hebt' is wat véél gezegd. Als je de regel 'jij bent' weglaat en dan schrijft 'dit is wat jij...' dan heb je het wel binnengebracht, Theo. Mooi beeld, die plantentuin die doet overleven in een aftakelende wereld. |
|
| Hanneke Eirinn: | Zondag, juni 02, 2002 15:02 |
| prachtig gedicht Theo :)) enneh ik zie alleen tsjilpen blommeke.. hmmm en dan nog.. echt een héél erg mooi gedicht.. | |
| blommeke: | Zondag, juni 02, 2002 14:10 |
| heel mooi, als ik een puntje van kritiek mag geven, jammer van een paar taalfoutjes, die zie ik anders nooit bij je. |
|
| - Angel -: | Zondag, juni 02, 2002 12:28 |
| Ik ben er stil van... mooi xxx xxx xxx Angel xxx xxx xxx |
|
| - Angel -: | Zondag, juni 02, 2002 12:27 |
| Ik ben er stil van... mooi xxx xxx xxx Angel xxx xxx xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Theo H. A. Slachmuylders | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||