Chaos
paniek
en verdriet

Oorlog live gefilmd
je weet niet
wat je ziet

Gewonden
doden
en gruweldaden

Zwangere moeder
levenloos
Het waarom
laat zich niet raden

Keizersnede
levenloos kind
Reanimeren

Een krijsen
blijdschap
Artsen wisten het
te keren

Meisje van drie
wist de bommen
te benoemen

Hoe dan,
vraag je je af
Je zou de makers ervan
willen verdoemen

Levenloos kind
wordt binnen gebracht
Broertjes lopen verdwaasd mee
niks wat dit voor hen verzacht

De dood
in de ogen
Is dit wat hen ouders
van het leven hadden verwacht

Altijd lawaai
en ellende
Leven in een hel

Je afvragen,
halen wij
de bejaarde leeftijd wel

Onzekerheden,
blijven wij
of gaan we weg

Vechten wij
voor een goede zaak
of zijn wij hopeloos verloren
Wat een onmogelijke opgave zeg

Je land,
familie en vrienden
Huis en haard verlaten

En dan achterblijven
met een hart
vol gaten

Nog niet
één keer gelachen
heeft je 8 maanden oude kind

Is hier iemand,
die hier het juiste
antwoord op vind

Het bracht mij
tranen in m'n ogen
en een brok
in m'n keel

Nog nooit
zo stil in de bios
We vragen het ons af
maar weten wij veel

Het bracht
alleen maar vragen
In Godsnaam
WAAROM

Leven en laten leven
Dit is namelijk onmenselijk
en niet te vergeten
ontzettend dom

Geven en nemen
en gunnen
bovendien

We snappen toch wel
dat de wereld er dan
heel anders uit zou zien


(n.a.v. de documentaire For Sama, dit is de eerste documentaire van de 26-jarige Syrische burgerjournalist Waad al-Kataeb. Ze draagt de film op aan haar pasgeboren dochter. “Ik wil dat je begrijpt waarom je vader en ik deze keuzes hebben gemaakt, waarvoor we vochten.” Met een eenvoudige digitale camera legt ze de Syrische opstand tegen dictator Assad in rebellenbolwerk Aleppo vast, vanaf het begin tot aan de gedwongen evacuatie eind 2016.

Er gebeurt veel in die vijf jaar: de hoopgevende revolutie wordt neergeslagen, de stad belegerd en continu gebombardeerd. Al-Kataeb filmt het oorlogsgeweld in al zijn bloederige details en dreiging met handheld camera, soms als bijna-slachtoffer. Ze ziet de gevolgen van dichtbij: haar man werkt als arts in een van de weinige overgebleven ziekenhuizen in de stad. Binnen de gruwelijke dagelijkse realiteit van de oorlog ervaren we met haar de onzekere toekomst voor haar kind.

Het commentaar daarop bereikt ons als een brief van een moeder aan haar kind. Veel dichterbij dan dit kan een oorlog niet komen.)