Sproetig gekleurd
sproetig gekleurd
ik zag je handen
bruin van de zomer
armen sproetig gekleurd
in je gulle lach blonk
de eindeloos lange dag
we liepen en
ontdekten de grote
wereld in volle groei
net na de lente in een
snelle spurt naar bloei
alles leek nieuw
groter dan voorheen
immens imponerend
alleen al door de formaties
van het eeuwenoude steen
wij voelden ons
nietig in het extreem
grote heelal door dat besef
ervaarden wij voorzichtig
een intense binding met al
wil melker
07/12/2020
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Maandag, december 07, 2020 14:52 |
| Ja mooi Klein maar fijn Wil Groetjes en Geluk Jacob. | |
| teun hoek: | Maandag, december 07, 2020 10:17 |
| dat die warmte ook in december voelbaar blijft . th | |
| Anneke Bakker: | Maandag, december 07, 2020 09:40 |
| Laat haar lachen Wil, ook op de kortste dagen van het jaar, als voorbode van de lente. Mooie maandag gewenst. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 07 december 2020 | ||
| Thema's: | ||