De betraande waas
de betraande waas
ik zag
je gaan door
de betraande
waas van
afscheid nemen
kus en
handendruk
al lang voorbij
alleen maar wij
en jij die droomde
er was geen
wakker worden
in confrontatie
met het definitief
van einde
de overgang
was toen de
laatste adem floot
die fluweelzacht
stilte sloot
wil melker
10/12/2020
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, december 11, 2020 20:36 |
| Dit prachtig zacht en toch zo pijnlijke gedicht raakt. Om heel stil te worden, blijven, bij stil te staan. Ontroerend Wil. Liefs | |
| Compostje: | Vrijdag, december 11, 2020 18:06 |
| zacht en hard tegelijk... | |
| slaaf Jacob: | Donderdag, december 10, 2020 15:00 |
| Heel gevoelig mooi gebracht Wil Groetjes en Geluk Jacob. | |
| teun hoek: | Donderdag, december 10, 2020 10:09 |
| teer en intens. th | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, december 10, 2020 08:42 |
| Elke dag vloeien er tranen als zacht de laatste adem fluit. Hier word ik weer stil van Wil, hoe mooi jij dit weet te verwoorden. Een zonnige dag wens ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2020 | ||
| Thema's: | ||