Romance in een reanicance
Draag mijn lach
met een kras.
Drink ik mijn glas
met tranen
Van verdriet.
het komt samen
Met Een hart,
dat met jou
wil gelijk komen.
En met liefde wil bijkomen.
In een leven waarin
Ik elke dag
jou in de ogen kon kijken.
Met ogen
die niet van je afwijken.
Tijden die nostalgisch
zullen blijven schijnen,
En nooit uit mijn gedachten
Zouden verdwijnen.
Beide in romance trance.
Met een einde
in het mooiste reanicance.
Waar ik al mijn tranen
glashelder
In het glas heb gelezen.
Met een hart dat altijd
In al mijn vezels,
Jouw hebben aangewezen.
Tot ik zal rusten
Met jouw lieve kusjes.
In vrede,
Met handen
Gekruist,
in gebeden.
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Dinsdag, december 22, 2020 08:29 |
| Voel de liefde en hoop in een mooi schrijven wie weet wat morgen brengt Groetjes en Geluk Jacob. | |
| teun hoek: | Maandag, december 21, 2020 11:27 |
| teder th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2020 | ||
| Thema's: | ||