Het spel
Tijd verslijt en leert je dragen,
leert je steeds beter begrijpen,
hoe het spel van het leven is
en zie het slinken van de vragen.
Begrijp ik nu het spel dat wordt gespeeld,
nu ik steeds beter de regels weet
al wordt ik af en toe nog pijnlijk verrast
maar schrik niet meer, van het ware beeld.
Eerst nog een wereld zo puur en onverdeeld,
een wereld nog zo lief en zo mooi,
zag ik pas laat met hoeveel schijn,
het spel van het leven soms wordt gespeeld
De maskerade, het feest van uiterlijke schijn,
die mooie schijn, die het onware verhuld,
vertrouwen wekt, een ankerpunt,
maar vaak slechts drijfzand blijkt te zijn.