Al wat ik wou...
Al wat ik wou…
Ik schreef mijn kerstwensen,
waarschijnlijk toen jij al verdwenen was.
Ik schreef ze in mijn hoofd wanneer ik in mijn auto zat,
onder invloed op een kil en leeg terras.
ik schreef ze bevend en trillend van eenzaamheid
op het bierviltje onder mijn gebroken glas.
Ik schreef ze toen ik zat in mijn zetel lag, bijna verdoofd,
en omdat ik dacht dat niemand ze lezen zou
schreef ik ze aan de levenden en aan de dode mensen.
Ik schreef ze in triestige tijden neer.
Ik tekende ze in de hoek van mijn krant
toen overspel werd gespeeld in winterse dagen.
Ik schreef ze op het kasticket van de winkel aan de waterkant
niet wetende dat de mensen zich zouden afvragen
wie die rare kwast was mijn lief.
Ik schreef ze met een gebroken hart in mijn afscheidsbrief…
esteban 9 Januari 2021
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, januari 10, 2021 14:22 |
| Stilgeworden bij het lezen van dit prachtige droef mooi intens gedicht. Wat mooi. Liefs | |
| slaaf Jacob: | Zondag, januari 10, 2021 10:31 |
| Pijnlijk maar mooi gebracht Esteban een traan hier sterkte groetjes en Geluk Jacob. | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2021 | ||
| Thema's: | ||