Mijn hart brand...
Mijn hart brand…
Ik ben gekleed in camouflagekleuren.
Geen fluo roze of fel rood
zit verstopt onder herinneringen.
Gevangen tussen de geboorte en de dood
sla ik op de vlucht voor de schimmen.
In de spiegel van de slapeloosheid
overschrijd ik grenzen, schaduwen
en schiet op stilstaande weerspiegelingen.
Ik ben radeloos en verloren.
Slachtoffers nestelen
zich in mijn voorhoofdsholtes,
ze verachten de gedachten aan vroeger.
Mijn doelen werden schietschijven.
De woorden die ik schreef aan jou
vertelden leugens onder invloed.
Ik veinsde een gelukkig man te zijn,
doelloos zwervend over het slagveld.
Maar zonder doelen in mijn leven
kan ik evenzeer de hoop opgeven,
want wat is er dan nog belangrijk?
Word ik een oude hippie,
een schooier aan een baancafé
zonder strijd of ambitie?
Dat lijkt me bijzonder ondragelijk,
dus alstublieft god, nee…
esteban 18 maart 2021
Reacties op dit gedicht
| jackie lokker: | Dinsdag, maart 23, 2021 08:58 |
| Intens gedicht. Gevoel komt uit het hart. Een denkertje!!! |
|
| M-Rose: | Zondag, maart 21, 2021 22:00 |
| het hart is een eenzame jager niwaar en kent z'n eigen oorlogen | |
| september: | Zondag, maart 21, 2021 18:50 |
| Stilmakend en intens in emotie. Prachtig geschreven. Ik sta in gedachten stil. Besef van harten die branden omwille van ervaringen en donkere ruwe randen die leven kan omvatten. Respect en bewonderenswaardig Esteban. Liefs | |
| teun hoek: | Donderdag, maart 18, 2021 12:36 |
| heftig die herinneringen die levenslang invloed hebben. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2021 | ||
| Thema's: | ||