Thema rimpels: Ik moet gewoon verder leven
Verloren dwaal ik rond
in mijn eigen hoofd.
Tussen al die kronkels
die bijna niemand geloofd.
Ik lijk wel een vulkaan
die bijna uitbarsten gaat.
Iedereen kan het zien
in de rimpels van mijn gelaat.
Wanhopig blijf ik zoeken.
Zoeken naar oplossingen.
Maar die kan niemand geven.
Ik moet gewoon zo verder leven.
in mijn eigen hoofd.
Tussen al die kronkels
die bijna niemand geloofd.
Ik lijk wel een vulkaan
die bijna uitbarsten gaat.
Iedereen kan het zien
in de rimpels van mijn gelaat.
Wanhopig blijf ik zoeken.
Zoeken naar oplossingen.
Maar die kan niemand geven.
Ik moet gewoon zo verder leven.
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, april 05, 2021 23:28 |
| Mooi voelbaar geschreven Willem. Het raakt. Succes gewenst met deze mooie inzending. Vriendelijke groet. | |
| Clarice: | Maandag, april 05, 2021 21:24 |
| Mooi geschreven, Willem, inderdaad gewoon leven en daar horen rimpels helaas bij (letterlijk en figuurlijk). Gts, Clarice | |
| Dirk Hermans: | Maandag, april 05, 2021 13:29 |
| Laat de natuur zijn gang laten gaan maak je geen zorgen en lach veel dan heb je minder rimpels | |
| teun hoek: | Maandag, april 05, 2021 09:57 |
| rimpelig helaas th | |
| Anneke Bakker: | Maandag, april 05, 2021 09:22 |
| Opvullen met botox misschien? Laat de natuur haar gang gaan Willem, doe ik ook, geen beginnen aan. Mooi gedicht en succes hiermee. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2021 | ||
| Thema's: | ||