Afdruk in mijn hart
Wanneer je peinzend in de verte kijkt
Dichtbij de schimmen van de tijd
Iets dat zo kort geweest is toch eeuwig lijkt
Want wat rest aan de herinnering is schoonheid
Die momenten die niet vervagen
Hoelang de klok ook tikt
Die je helpen met het dragen
Wanneer je een brok hebt doorgeslikt
Verleden groeit
De toekomst neemt af
Hoe verder de wijsheid opbloeit
Des te dichterbij komt het graf
En toch is dat ook niet het eind
Misschien wel voor de persoon in die kist
Maar niet alles verdwijnt
Niet alles wordt uitgewist
Als ik aan al die mensen denk
Die mijn verstand en hart wisten te raken
Dan is hun herinnering een geschenk
Die mij werkelijk rijker wist te maken
Echt weg zijn ze niet
De mensen van voorbij
Een woord een plek en soms een lied
Daar ben je nog steeds heel dicht bij mij
Misschien spreek je nu wel meer
Dan je vroeger deed
En al doet verdriet soms zeer
De gedachte aan jou verbleekt dat leed
Mijn hart zit vol met afdrukken
Van geliefd mens en van geliefd dier
En al die momenten en al die kleine stukken
Brengen jou terug hier
Je bent wel weg maar niet verdwenen
Je maakt mij sterk en houdt mij zacht
Jouw licht heeft nog nooit meer geschenen
Jij bent hier ook in mijn donkerste nacht
Dichtbij de schimmen van de tijd
Iets dat zo kort geweest is toch eeuwig lijkt
Want wat rest aan de herinnering is schoonheid
Die momenten die niet vervagen
Hoelang de klok ook tikt
Die je helpen met het dragen
Wanneer je een brok hebt doorgeslikt
Verleden groeit
De toekomst neemt af
Hoe verder de wijsheid opbloeit
Des te dichterbij komt het graf
En toch is dat ook niet het eind
Misschien wel voor de persoon in die kist
Maar niet alles verdwijnt
Niet alles wordt uitgewist
Als ik aan al die mensen denk
Die mijn verstand en hart wisten te raken
Dan is hun herinnering een geschenk
Die mij werkelijk rijker wist te maken
Echt weg zijn ze niet
De mensen van voorbij
Een woord een plek en soms een lied
Daar ben je nog steeds heel dicht bij mij
Misschien spreek je nu wel meer
Dan je vroeger deed
En al doet verdriet soms zeer
De gedachte aan jou verbleekt dat leed
Mijn hart zit vol met afdrukken
Van geliefd mens en van geliefd dier
En al die momenten en al die kleine stukken
Brengen jou terug hier
Je bent wel weg maar niet verdwenen
Je maakt mij sterk en houdt mij zacht
Jouw licht heeft nog nooit meer geschenen
Jij bent hier ook in mijn donkerste nacht
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, april 24, 2021 22:22 |
| Zo mooi Pathos. Dat gevoel is vertroostend als het gedicht en schrijver in ervaren laat zien. Vriendelijke groet. | |
| Clarice: | Vrijdag, april 23, 2021 21:48 |
| Toch wil je diegene echt bij je, ik vind dat een magere troost aan iemand te kunnen denken maar niet levend te zien. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Vrijdag, april 23, 2021 19:27 |
| fijn dat herinneringen uittillen boven verdriet. th | |
| M-Rose: | Vrijdag, april 23, 2021 18:52 |
| Gevoelig & Liefdevol | |
