De zon
Hij gaat onder aan de horizon.
ik wou dat ik het begrijpen kon.
drie vingers dik, dan kan ik naar je kijken
zonder tranen uit mijn ogen te strijken.
Je zakt in de zee maar waartoe?
Elke dag weer en je wordt nooit moe.
Ik sta op het strand en ben verbaasd.
Wij mensen hebben altijd haast.
Maar de natuur die gaat z'n gang.
Dag in dag uit, al eeuwen lang.
ik wou dat ik het begrijpen kon.
drie vingers dik, dan kan ik naar je kijken
zonder tranen uit mijn ogen te strijken.
Je zakt in de zee maar waartoe?
Elke dag weer en je wordt nooit moe.
Ik sta op het strand en ben verbaasd.
Wij mensen hebben altijd haast.
Maar de natuur die gaat z'n gang.
Dag in dag uit, al eeuwen lang.
Reacties op dit gedicht
| esteban.: | Donderdag, mei 06, 2021 20:26 |
| Ik wacht op HAAR Willem, o mijn god wat wacht ik op haar... |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 06, 2021 14:03 |
| De zon blijft altijd schijnen Willem overal wel ergens op háár tijd, als ze hier het licht uitdoet dan doet de maan haar schemerlamp aan. Mooi natuurgedicht. Zonnige moddag gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, mei 06, 2021 13:56 |
| ach aan de andere kant willen ze ook wat. th | |
| Dasje (lucky): | Donderdag, mei 06, 2021 12:44 |
| Even met jou mee ge-onthaast Willem. Ik geniet mee van jouw uitzicht! Vrtiendelijke groetjes, Dasje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2021 | ||
| Thema's: | ||