zwart fluweel
als de golven me
niets dan duister vertellen
en de zee elke spiegel van ons wist
van toen als ik hem zag slapen
in die kamer waren de muren bekleedt
met zwart fluweel en het voelde
voor mij alsof de zon
nooit meer zou terugkomen
gisteren avond laat
ben ik voor de eerste keer
sinds januari
door jouw straat gestapt
en ik hoopte dat ik jouw muziek
zou horen maar
dit blijft enkel een verder stervende wens
omdat het nooit meer zo zou zijn
de zwarte gordijnen waren
nog altijd dicht en het is alsof
ik jou na al die maanden
in alles zoek
hoeveel keer
voelt dit hart jouw sterven
hoeveel momenten
gaan voorbij als een gesloten boek
ik weet dat leven
breekbaar is als een schaduw van was
in alle kleuren van de seizoenen
maar het regent
in mijn hart witte rozen over zwart satijn
Reacties op dit gedicht
| esteban.: | Donderdag, mei 06, 2021 19:58 |
| Naar het schijnt helpt het om er over te schrijven Marleen, bij u lukt dat blijkbaar wonderwel... liefs esteban |
|
| stampertje het rukkonijn: | Donderdag, mei 06, 2021 18:15 |
| Wat te zeggen over deze parel. Misschien wow,een diepe buiging maak ik hier voor👍 | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, mei 06, 2021 15:44 |
| Gevoelig zeer mooi gebracht | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 06, 2021 13:55 |
| In gedachten zie ik iemand voor me gehuld in zwart satijn, stervende in een witte rozentuin. Bijzonder mooi gedicht laat je weer lezen M-Rose. Zonnige groet voor jou. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, mei 06, 2021 13:54 |
| indringend is 't . th | |
| Dasje (lucky): | Donderdag, mei 06, 2021 12:42 |
| Soms blijft het hart naar die horizon staren M-Rose, maar een horizon is slechts de grens van ons gezichtsvermogen... Bloedmooi gedicht vind ik het! Vriendelijke groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2021 | ||
| Thema's: | ||