meidagen
de sluimering die lijkt te ontwaken in
een figuurlijke windstilte van
bevroren tijd
een weten dat verborgen gaat achter zwijgen
het verlangen naar een onbetreden landschap
vrij van belastend gewicht
niets is onbeschreven, alles ongeheeld en
vervlochten met geheugenweefsel
vroeg in de ochtend, een naderend moment
als kind stel je soms vragen
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Maandag, mei 10, 2021 20:05 |
| Rakende woorden... | |
| teun hoek: | Maandag, mei 10, 2021 14:14 |
| het blijft hangen. th | |
| Anneke Bakker: | Maandag, mei 10, 2021 09:47 |
| Het was op vrijdag 10 mei, het begin van de tweede wereldoorlog. Het heden en verleden is vervlochten in het geheugenweefsel en projecteert zich elk jaar opnieuw in de meidagen. Mooi verwoordt gedicht Iniduo. Zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2021 | ||
| Thema's: | ||