vonken van hoop
als nacht het duister
breekt in vallende vonken
en woorden vervagen
tot schaduw van herinnering
voel ik
dit sterven
en de leegte voor even
diep rakend
emotie is
als licht dat doorbreekt
in de diepste dromen
van het hart
en zachte woorden
kunnen helend zijn
als warmte en zonneschijn
je komt pas echt thuis
waar als liefde jou
ontwaakt
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Vrijdag, mei 14, 2021 21:07 |
| Mooi gedicht, M-Rose. Gts, Clarice | |
| wervelende regenboog: | Vrijdag, mei 14, 2021 00:15 |
| zucht... heel gevoelig verwoord! | |
| ILse Bruintjes: | Donderdag, mei 13, 2021 22:14 |
| mooi gedicht :-) | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2021 | ||
| Thema's: | ||