Zo alleen
Zo alleen.
Ze zat aan de tafel,
moeder ,vader
en haar twee broers
mijn zus en zij.
Vader sprak het gebed.
Na het amen
ging moeder het eten
opscheppen .
Vork en mes !!!!
Die zin vergeet ze nooit.
Die vork was moeilijk,
het mes ook.
Na het eten...
danken voor het eten.
Pa deed dit ook.
Zij mocht afwassen.
De zus en twee broers
gingen naar hun kamer.
En zij daarna
naar bed.
Zou ze nog komen?
even nog om een knuffel?
Stil is het boven,
geen voetstap ook de trap.
Doet haar oogjes dicht,
haar handjes samen....
en bidt
en vraagt..
Vindt mama..
mij wel lief?
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Dinsdag, mei 25, 2021 09:42 |
| Voelbaar jouw inhoud, schrijnend de laatste zin Wel bijzonder goed geschreven Direct herkenbaar Vriendelijke groetjes, Dasje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2021 | ||
| Thema's: | ||