beeld schaduwen
de zee rolt golven tot dromen
eerst langzaam terug en breekt
woordloos in het branden
van avondlichten terwijl
ik denk
geen beslissing verkoelde
mijn stormen maar maakte ze
meer aanwezig en voelbaar
als regen spoelt en ik was
voor even vergeten hoe
de sculpturen zich met water
vermengen tot een breekbare benadering
van leven maar hij zegt
dat golven de zinnen
openbreken en deze stormen
blijven huizen in het hart
ik vroeg hem enkel maar hoe
het was met die engel en dat
schaap al wist ik meer
van die onvoltooide schets
als de nacht vanzelf
de duistere deuren opent
emotie voelt als weg-slippende
zand in een spiegelschaduw
en legt een betrokken werkelijkheid
in vluchtige momenten vast
die het ritme tot dit sterven
verder drijven
maar er dooft geen vonk
als je fluistert en de liefde
naar een stilte verrijkt
daar vind je een gevoelige versmelting
ontwaken in diep rakende ogenblikken
en woorden
delen wat je samen voelt
ik beschrijf je enkel het
pas gemaakte beeld
in mijn handen bloeit mystiek
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, mei 27, 2021 07:13 |
| Sterk je gevoelens of gevoel weergegeven | |
| wervelende regenboog: | Woensdag, mei 26, 2021 19:58 |
| een gevoelige vertolking M Rose h.gr. wr |
|
| Dasje (lucky): | Woensdag, mei 26, 2021 19:46 |
| Eb en vloed in het leven, in breekbare zachte woorden gevat heel heel mooi! Vriendelijke groetjes, Dasje |
|
| esteban.: | Woensdag, mei 26, 2021 19:09 |
| in die handen zijn er al meerdere mooie dingen geboren... (denk ik toch) knap geschreven Marleen. liefs esteban | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2021 | ||
| Thema's: | ||