PTSS
De donkere wallen onder mijn ogen,
Liegen niet over het verdriet in mij,
Dat ik al zolang gevangen zit in nare dromen,
Die me achtervolgen zoals jij dat ook deed.
De moeheid in mijn hele lijf,
Is omdat het nog steeds niet goed gaat,
Heb allang leren ondervinden,
Hoe het is om altijd bang te zijn.
De lach die ik tover op mijn gezicht,
Is de ironie die ik continu voel,
Van de verdoving tot het punt dat je het over je heen laat komen,
Alsof het nooit genoeg is.
Liegen niet over het verdriet in mij,
Dat ik al zolang gevangen zit in nare dromen,
Die me achtervolgen zoals jij dat ook deed.
De moeheid in mijn hele lijf,
Is omdat het nog steeds niet goed gaat,
Heb allang leren ondervinden,
Hoe het is om altijd bang te zijn.
De lach die ik tover op mijn gezicht,
Is de ironie die ik continu voel,
Van de verdoving tot het punt dat je het over je heen laat komen,
Alsof het nooit genoeg is.
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, mei 31, 2021 12:10 |
| PTSS is een hele lastige sluiper in de geest. Ik hoop dat je er uit weet te komen. Sterkte met alles. Liefs | |
| stampertje het rukkonijn: | Zondag, mei 30, 2021 20:29 |
| Je maskeert je gevoelens, sterkte met alles. Goed geschreven |
|
| Hans Winter: | Zondag, mei 30, 2021 20:09 |
| op je hoede tot je meer dan moe misschien toch nog even iets gemoedelijks tot je toe kan laten, ja dat blijve je dan bij. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2021 | ||
| Thema's: | ||