Je ogen breken als stukken glazen
die glanzen,.
Op jouw geregende wangen.
het vocht dringt naar onder,
je paden zijn bewandelt
doorheen de eerste
en laatste tocht.
je boodschap zat in het glas,.
verdriet was je drank
die ik met ogen en vingers
op papier meelas.
je ogen zijn de regenval
van tegenval.
je ogen zien levensloos,
en vliegt door slechte tijden.
je hart verkrampt,
je bloed verdikt door het lijden,
als een droge
gekrompte roos,.
dat afsterft door teveel water.
en verrimpeld in de aarde.
ze doorzien u leegte
uitgepakt als een lege
vergetende,
waar je in verstikt.
uit je ogen komt je laatste prik,
die je in je mond slikt.
je keel verdoofd,
de wegen drogen.
je hart
blijft gebroken.
je ogen kijken verloren.
zo ziet je ze
naar je kijken,
door je eigen
gebroken glazen.
je wacht op de laatste tocht,
die je kaars zal uitblazen.
