Nu eventjes niet, ik ben bezig...
Nu eventjes niet, ik ben bezig…
Ik heb de zon aanbeden
en de klaver uit het gras gemaaid,
vanuit mijn binnenste binnen ziel
zoog ik de kruimels nog eerder
dan de talrijke steltlopers op het strand.
Ik liep verloren zonder diepgang
tussen het ademhalen en het blozen
van je wangen, slaapdronken.
Ik begroette met éénlettergrepige poëzie
de verschillende figuren van de nacht.
Het meisje dat overdag de zomer vergat
stuurde ik “vergeet met niet” berichten.
Ik bracht het zonlicht tot voor haar raam
en ging dan maar aan de haven koffie drinken.
Het was nogal vals theatraal allemaal.
De dag leefde in oude tijden, schaduwloos,
aanwezig blijven was geen noodzaak.
Mijn verslaving was niet te overwinnen,
maar geen mens die ze zag, al die visioenen.
Ik loog nog voor ik wist hoe machtig de leugen was.
Ik sleepte licht en tilde de zee tot spiegels op,
er was geen liefde die ik niet los kon laten.
Ik hield van de meeste mensen
die voor eeuwig in mijn dromen verschenen
maar soms prefereerde ik de meeuwen…
esteban 1 juni 2021
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Dinsdag, juni 01, 2021 23:48 |
| Schitterend het einde is subliem | |
| september: | Dinsdag, juni 01, 2021 23:46 |
| Prachtig geschreven. Ik heb meermaals gelezen. Gevoel pur sang schrijf je hier schijnbaar zo moeiteloos neer. Klasse. Ik vind het schitterend. Liefs | |
| ILse Bruintjes: | Dinsdag, juni 01, 2021 21:35 |
| mooi gedicht groetjes | |
| Dasje (lucky): | Dinsdag, juni 01, 2021 16:49 |
| Prachtig schrijven! Schitterend jouw laatste strofe! En eerlijk gezegd vind ik zelfs je titel subliem gevonden Liefs, Dasje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2021 | ||
| Thema's: | ||