De verre abdij
de verre abdij
ik hoorde
het klokje van
de verre abdij
zag muren in
warmte trillen
tegen het silhouet
van de toren nabij
goud golfde
koren onder
een warme wind
eindeloze zomers
zijn hier geboren
waar koeien vloeiend
hun rust herkauwen
het vogel concert
nadert zijn einde
monniken gaan
in stiltegebed
hun brevier kent de
regels gesprekken
worden stilgelegd
wil melker
07/06/2021
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Maandag, juni 07, 2021 20:27 |
| Het ultieme Zen helend voor de ziel Liefs, Dasje |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, juni 07, 2021 17:02 |
| wat een rust in een goudkleurig landschap mooi liefs wr |
|
| Hans Winter: | Maandag, juni 07, 2021 15:27 |
| ‘ora et labora’, ‘bid en werk’, dit versterkt elkaar, tegenpolen geven aan tot evenwicht te komen. groetje, hans |
|
| M-Rose: | Maandag, juni 07, 2021 10:13 |
| het is een kunst om die regels te handhaven | |
| teun hoek: | Maandag, juni 07, 2021 09:59 |
| voelbare rust . th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2021 | ||
| Thema's: | ||