Leer me de taal der liefde...
Leer me de taal der liefde…
(met de onstuimigheid van een kus)
Uit donker bevlekte hemels dalen rood geworden zinnen neer,
het is geen regen, het zijn geen tranen, het is liefde zondermeer.
Geschreven in de vroege uren, in menig nachten zonder slaap
dreef ik je tot wanhoop omdat ik de juiste klank maar niet kon vinden.
Jij hebt gevloekt, ik heb gebeden, ik heb gesmeekt en jij geleden,
leer me de taal die ik wil horen, in de aanraking van het eeuwige verslinden.
Doe een poging om mij de eentonigheid van het zwijgen te doorbreken,
trek mij uit de stilte en de weemoedigheid van het dagelijkse verlangen.
Schuur de lispelende s’en en leg mijn innerlijke ziel binnenste buiten bloot.
De gratie waarop je lippen dromerig bewegen, het pruilen van jouw mond.
Ik heb het allemaal van dichtbij mogen beleven, toen de nood het hoogst was.
Nochtans heb ik niet zoveel nodig, misschien de absolutie van een lieve dood.
Maar vergiffenis is niet aan mij besteed, ik leef in het aardse wachten,
godgeklaagde woorden die jammerend het stilzwijgen aan stukken rijten,
er klinkt geen medelijden in de echo van jouw of mijn accent.
Onnoemelijk zijn de gedachten die zich ontkiemen van uw tong
maar leer mij spreken met de veelkleurigheid van een regenboog
en toon me de eenvoud van een taal zo kinderlijk dat ik je wel moet vergeven.
Gisteren hoorde ik je vertellen en toen deed je me glimlachen,
vandaag drijft de stroom van duizenden gedichten me richting zee.
In een wereld waar ik onveranderd trouw bleef aan het verleden
kon niemand mij begrijpen, ik sprak voor hen een vreemde taal.
Met uw adem op mijn lippen leerde je me hoe ik moest klinken,
nu mag ik drinken en de waarheid in het aangezicht slaan,
dan nog, dan nog verstaan ze me allemaal…
esteban 15 juni 2021
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Dinsdag, juni 15, 2021 20:36 |
| veel rust. th | |
| Dasje (lucky): | Dinsdag, juni 15, 2021 19:24 |
| Ik lees hier een schuitje dat woeste golven en stormen trotseert Onverwoestbaar uit het juiste hout gesneden dat op tijd aanmeert in een veilige haven Dat is zo sterk! Liefs, Dasje |
|
| september: | Dinsdag, juni 15, 2021 18:39 |
| Klasse, klasse. Hoe mooi geschreven. Taal der liefde is geen eenduidige taal. Liefde dragen we allemaal in ons besloten. Ieder spreekt die eigen taal. Ik vind dit prachtig. Liefs |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, juni 15, 2021 15:44 |
| Sterk verwoord | |
| M-Rose: | Dinsdag, juni 15, 2021 15:14 |
| 1x toe ist |
|
| M-Rose: | Dinsdag, juni 15, 2021 15:13 |
| twas een wereldtaal Esteban die wereldvreemd geworden is in deze robotica samenlevings maatshappij ik wens jou massa's geluk dat liefde je toe toe mag brengen in elke dag tlijkt wel een epistel da'k ier ant schrijven ben alsjet te langdradig vindt magjet gerust deleten su |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2021 | ||
| Thema's: | ||