bladzilver
de kleuren van deze stad
ontvlammen op raamloze muren
en sterven langzaam
terwijl het gezicht
van een engelenbeeld
in het warme marmer
nog voor even de winter toont
in namen op steen
laat ik herinneringen bloeien
tussen doorkraste woorden
over spiegel glazen vleugels
maar bitter koud als ijs
ik ken jouw nacht
waar het duister
de sluiers van dromen
nooit opent en de wegen
die vervagen zelfs verdwijnen
na elke reis
in dit hart
ontwaakt enkel stilte
om meer te voelen
van emoties
je komt pas echt thuis
als je liefde ervaart
en waar ik werk
breek ik penselen
terwijl ik jouw vraagtekens lees
in zand over leven en scherven
die doorvloeien over pastellen
met flarden van schaduwen en licht
als vlinders
met bladzilver verweven
geboren onder een indigo lotusblad
ontwakend om het nieuw leven
voor heel even te omhelzen
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Woensdag, juni 16, 2021 16:24 |
| Heel mooi een echte topper | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, juni 16, 2021 12:18 |
| Als ik nog niet stil genoeg was zou ik het worden door dit mooie gedicht, verweven met bladzilver te omhelzen, het voelt zo warm M-Rose. Fijne middag wens ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, juni 16, 2021 11:33 |
| prachtig. th | |
| Dasje (lucky): | Woensdag, juni 16, 2021 10:23 |
| Wat een pareltje alweer... Jij rijgt ze dag na dag aaneen M-Rose |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2021 | ||
| Thema's: | ||