Een pelgrimshemel
er is altijd een verhaal
dat opeens begint
als een herinnering ontwaakt
ik teken papavers
in een oude schoen
het is voelbaar
veilig en even geborgen
als een nieuw gevonden huis
waar houtskool de schaduwen laat
reizen door wat het hart ziet
terwijl de pas gekozen woorden
beelden worden en weet je
hoe het voelt
wat langzaam ontvouwd
en bloeit
op spiegels zonder uren
en regen stroomt als tranen
over de blinde gezichten
tekent
tijd als golven te voelen
in een dans emoties
met het licht
in achtergelaten gedichten
als papavers bloeien
over dit sterven
en koele nevelen doorbreken
tot nieuw ontwakende morgen zon
een open pelgrimshemel
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, juli 01, 2021 21:46 |
| Heel mooi | |
| teun hoek: | Donderdag, juli 01, 2021 13:10 |
| mooi. th | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, juli 01, 2021 11:31 |
| De lievelingsbloem van iedereen, die veel te kort bloeit. Als de berm rood kleurt waan ik me in een bloeiende hemel, dankzij de 'Lule flanule'. Weer graag gelezen dit mooie gedicht M-Rose. Vriendelijke groetjes. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2021 | ||
| Thema's: | ||