Uitgestorven
uitgestorven
waar de wereld
uitgestorven leek
bewoog nog af
en toe het laatste
stukje sleet dat
speelde met de wind
een ongelijke strijd
met tijd als
ongeboren kind
wanneer de vlaag
ten einde raad
zich nog een enkele
keer te buiten gaat
in loos geklepper
en irritant geklop
is zijn geduld nu
uitgeput en zoekt hij
rust en luwte op
waar stilte overheerst
is al de hartslag van de
nieuwe aarde voelbaar
in een frisse lentewind
waarin tijd weer lacht
kwistig dagen geeft
zonder enige beperking
in zijn herschepping
van de eeuwigheid
wil melker
05/07/2021
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Maandag, juli 05, 2021 12:49 |
| Toepasselijk op zoveel situaties wil, letterlijk en figuurlijk! Een nieuw fris begin na de storm Liefs, Dasje |
|
| teun hoek: | Maandag, juli 05, 2021 09:27 |
| toekomst gericht. mooi. th |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, juli 05, 2021 09:05 |
| Wauw dat heb je zeer goed in woorden gebracht | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2021 | ||
| Thema's: | ||