Twee jaar geleden
heel erg plots,
Moesten jullie
weg uit huis.
Jullie vertrouwde omgeving,
het was er echt niet pluis.
Jullie mama heeft haar best gedaan,
maar t werd toch een mislukking.
Ze bedoeld het goed,
maar kan gewoon niet omgaan
met de vele eisen.
t is daarom dat oma besloot om jullie te verblijden.
Waar moesten jullie anders heen?
Mijn hart kon niet verdragen,
Dat jullie naar een vreemde plaats zouden gaan,
en we jullie nooit meer zagen.
Nu is na twee jaar daar de dag,
dat jullie t weer gaan proberen..
Omdat mama het nogmaals proberen mag,
en de hulpverlening haar genoeg kan leren.
Het vertrouwen bij mij, hierin is weg
compleet verwoest in al die jaren.
Maar ik zeg en heb altijd gezegd,
Ik ga overal in mee, zolang jullie maar gelukkig waren(zijn!)
BWVL68