breekbaar als leven
voel het onderkoelen
in beelden koud als steen
op gescheurde kalenderdagen
verstillen momenten
ik benoem dit sterven
als sterren zonder licht
zee golven en zand
vertalen de kilte
breekbaar als glas
als fluisteringen over de haven
vervagen tot stemmen van vogels
gevangen in een troostloos lied
tussen schaduw en scherven
voor even
geborgen zal ik
jou wekken waar de nacht
geen waarheden opent
maar droefheid spelt
in ontelbare namen te lezen
tot de nieuw aanbrekende dag
de wegen ontvouwd voor later
bloeit de toekomst ontwakend
in nieuw geboren licht
door emotie leef ik
en jij voelt als ik dit beleven
dit verlangen in de stilte
te herkennen
als jouw handen
mij lieven en laten voelen
zo dichtbij
zoals de warmte
in liefde deelbaar blijft
door emoties te ontvangen
vanuit het hart
waar weerspiegelingen elke droom
bewaren zoals het altijd was
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, juli 25, 2021 14:13 |
| ondersteunend naar glorie. th |
|
| Compostje: | Zondag, juli 25, 2021 12:40 |
| Hoe poëtisch kun jij schrijven zeg, hoe jij zegt: tot de nieuw aanbrekende dag de wegen ontvouwd voor later bloeit de toekomst ontwakend in nieuw geboren licht. Mooi |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, juli 25, 2021 10:37 |
| Woorden ontbreken me, maar het hart loopt over van intens warm gevoel wat ik krijg bij dit bijzondere gedicht M-Rose. Hier zul je het mee moeten doen. dank voor dit moois en fijne zondag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2021 | ||
| Thema's: | ||