als vlinders in ontwakend licht
de tijd verstild langzaam
in vervagende kleuren
als golven in verdwijnend wit
vloeit een dag voorbij
de kamer is warm
en geurt naar terpentijn
olie wierook en kruiden
zij is naakt
enkel een sluier
die het sterven van de nacht
in mij voor even verbreekt
ik geef het
ontwaken aan een dans
van handen waarin de Muze droomt
er branden kaarsen
en vonken spelen wiegend
in de ziel van mijn dromen
ik ben even zij
ik leef ik voel
het marmer het beeld
zo stil zo sereen
dat enkel een schaduw tekent
door de adem van leven
tot in de stilte van steen
over alle emotie van de namen
te voelen in troostvolle woorden
als vlinders in ontwakend licht
ontvouwen tot een breekbaar verhaal
waarin papavers bloeien
die helen en stillen de pijn
over onvergeetbare beelden
die blijven gegrift
in het stof van herinneringen
omdat
liefde
eeuwigheid is
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Vrijdag, juli 30, 2021 13:21 |
| Dit gedicht raakt verstild door troostvolle woorden dat het geheel zo breekbaar maakt, emoties leg ik op vlindervleugels die ze dragen. Fijne middag M-Rose. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, juli 30, 2021 11:56 |
| gelukkig maar . th | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, juli 30, 2021 10:22 |
| Een hele beleving als vlinders in ontwakend licht het eeuwige liefde is zeer kostbaar in dit moment | |
| Compostje: | Vrijdag, juli 30, 2021 10:14 |
| Zoveel lees ik in dit gedicht dat 5x herlezen niet genoeg is... Knap zeg |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 juli 2021 | ||
| Thema's: | ||