helende sluiers van licht
rakend diep en voelbaar
als wonden over het gebroken
leven
stil gevangen
in oxiden en porselein
het beeld dat zacht
de lijnen van naaktheid
laat voelen en haar melodie
als een vlinder die de ziel
ontsluit
in enkel dit
moment dat schoonheid open
bloeit op wit vleugel dons
ontsluierd zonder tijd
herinnering en verlangen
om stil te laten branden
als deze kristallen
die weerspiegelen als sluiers
in het bewegen
van het helende licht
en wegvloeien tot de stilte
die ik zoek in een herboren taal
tussen het geboren worden
en het dansen van schaduwen
in stil raken en droom
ontwaak ik haar
tot zee golven en het ontstaan
van de eerste tranen als balsem
door elke streling van mijn handen
enkel dit
enkel voor even te voelen
liefde
tekent nooit blind
maar achter de spiegel
van de meest kwetsbare emoties
verlicht zij de waarheid
en onbegrensd het hart
laat mij jou
troosten in mijn woorden
bloeit jouw verhaal
in jouw dans ben ik als vuur
waarin emotie leeft
waaruit wij zijn gemaakt
het woordeloos vertalen
van ons samen zijn
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Vrijdag, september 10, 2021 09:17 |
| amai hoe schoon weer geschreven... | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, september 09, 2021 23:11 |
| Zo mooi gebracht | |
| esteban.: | Donderdag, september 09, 2021 18:47 |
| Ik zie het zo voor me... liefs esteban |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, september 09, 2021 15:03 |
| Jij troost met woorden die raken en bloeien als vlindervleugels die dansen op de nerven van de ziel. Zo mooi.... Zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2021 | ||
| Thema's: | ||