zoals ze leefde
overdag was ze meestal alleen thuis
maar dat vond ze best gezellig denk ik
veel beweging zat er niet in behalve slapen
ze hield van warmte het hele jaar door
en gedurende de vele jaren dat ze bij me woonde
ze had haar vaste slaapplaats
in een Zuid Afrikaans beeld
dat Xaft voor haar had meegebracht
ze voelde zich daar veilig in de houtsoort
van een sootr boomwortel
die precies direct in haar smaak was gevallen
voor de nachtelijke uren
verbleef ze in haar eigen slaapkamertje
het terrarium was niet groter
de een schoenendoos dat was haar favoriete
plek waar ze bijzonder actief in bezig was
ze was zo getraind
dat als om tweeëntwintig uur
als het licht automatisch aansloeg
ze moest binnen zijn dan tikte ik met men
nagels op de ruiten en als selectief doof leek
op die momenten
of ze kon om haar wekelijks avondeten fluiten
dus had ze het heel snel begrepen
nu al enkele maanden
niet meer onder de levenden op deze planeet
en ik heb zelfs haar kleedjes
die ze verwisselde bij het vervellen
niet verder bewaard
ze was mijn tarantula
en ik weet niet of er voor haar
een hiernamaals bestaat
maar ze heeft een prachtig leven gehad
en iedereen vond haar mega cool
verder is er niet veel meer over te vertellen
al wie haar heeft gekend noemde haar Lycosa
Reacties op dit gedicht
| marchiano di noche: | Zaterdag, oktober 16, 2021 20:22 |
| Je woont zo mooi in haar gedachten Jaren heb je gehad om het een beetje in te richten Met warme dekens van eigen spinsels en muziek Als het koud en donker is Ging ze altijd even bij je langs (Vaste tijd, vingers tikkende herkenbaar geworden; een sterke band als flinterdun het leven.. Je bent ook wel eens lange tijd van huis geweest (van te goed en verstopt zat je dan) Dan loop ze langs de ramen Als een suikerspin in de regen Ze zou dat niet meer moeten doen! Maar thuis op de bank is het zo alleen Met jou in mijn hoofd verbonden door spinnenwebben van gedachten. Streng die je niet vlocht, en die ze waaien liet, net zoals uw laatste spinnenkleedje ragfijn in detail, dat wit was en het leven als van komen en gaan. ter nagedachtenis van lycosa, moge waar je ook bent, dit dan een huis zijn,waar het fijn vertoeven is, en van vliegen om te vangen. |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, oktober 15, 2021 14:22 |
| Gevoelig warm gedicht uit het diepste van je hart deze woorden neergeschreven heel kostbaar | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, oktober 15, 2021 13:34 |
| Geleedpotige lycosa? oprechte condoleances en zonnige groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, oktober 15, 2021 11:12 |
| gemis. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2021 | ||
| Thema's: | ||