Peuterverdriet II
Oh liefje
met je kleine kinderknuistjes
je toet nog onder beschuit met muisjes
Oh liefje
je bent zo enorm aandoenlijk
als je lacht met al je tandjes
Oh liefje
geef me nog een dikke knuffel
met je rimpelloze peuterhandjes
Oh liefje
het spijt me zo
ik kan nu even niet om je rouwen
ik moet je rompertjes nog vouwen
met je kleine kinderknuistjes
je toet nog onder beschuit met muisjes
Oh liefje
je bent zo enorm aandoenlijk
als je lacht met al je tandjes
Oh liefje
geef me nog een dikke knuffel
met je rimpelloze peuterhandjes
Oh liefje
het spijt me zo
ik kan nu even niet om je rouwen
ik moet je rompertjes nog vouwen
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, december 05, 2021 20:07 |
| Van zo lief en liefelijk naar intens rakend in de laatste twee zinnen.. Het groot verdriet.. | |
| Trainwreckofthought: | Zondag, december 05, 2021 18:25 |
| Dank je Dasje! | |
| Dasje (lucky): | Zondag, december 05, 2021 17:51 |
| Rakend... Suggestieve taal in je opsluiter knap gedaan want daar zijn geen woorden voor |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Trainwreckofthought | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2021 | ||
| Thema's: | ||