Kinderkerstverhaal

Een schildpad kroop op ’t gazon
Jantje vroeg of er toch geen diertje bij kon
en wat zou dat dan moeten zijn
ooh mam, ik wil zo graag een konijn
en alzo kwam er een konijn op het pad
van de eenzame schildpad
ze schoten goed op met mekaar
en hielden al snel van mekaar
toch was de schildpad bedroefd
kom kom zei ’t konijn
zo erg kan ‘t toch niet zijn
toch wel, toch wel
antwoordde de schildpad
razendsnel
als kindjes naar ons komen kijken
zie ik hoe ze voor jouw zachte pels bezwijken
jij wordt geaaid en gestreeld
er wordt met je gespeeld
en ik
ik wordt raar bekeken en beklopt
ja zei ’t konijn, dat klopt
maar kan ik er aan doen
dat ze hun ogen niet open doen
dat voor mensen vooral het uiterlijke telt
terwijl ik voor jou innerlijke smelt
neen zei de schildpad
die ondertussen een traantje had
’t konijn dacht diep na
en zei weldra
ik huppel vanaf nu achteruit
in plaats van vooruit
en als ze me oppakken
zal ik in hun handjes kakken
en als Jantje komt zal ik gaan lopen
terwijl jij naar hem toe komt gekropen
jij offert je dus helemaal op voor mij
ja want ik wil jou gelukkig zien aan mijn zij
ze zullen jou dan beter leren kennen
en dan eveneens verwennen
zo gezegd zo gedaan
de kindjes kwamen er aan
konijntje huppelde achteruit
ze trokken een rare snuit
kakte in hun hand
dat vonden ze niet plezant
en van de aangeboden grasspriet
at ze al helemaal niet
ze lieten haar brutaal los
schildpad keek toe met lichte blos
boden hem een grassprietje aan
smulde ervan en was aangedaan
Anneke, een moedig kind
streelde zijn schild
nam hem zachtjes op
gaf een kusje op zijn kop
hij werd letterlijk op handen gedragen
tot in lengte der dagen
en nu, na dertig jaar, is zijn lief konijntje al lang dood
maar zit de schildpad nog steeds op kindjes ‘s schoot
de kinderen van de ondertussen volwassen Jan en An
en wat houden ze er van
kijken altijd uit naar waar de schildpad is
maar ze weten dat hij met Kerstmis
altijd voor een tijdje verdwenen is
om te denken aan dat lief konijn
dat hij voor altijd dankbaar zal zijn