Het stond in de gazet...
Het stond in de gazet…
Geschilderde deuren, de dagelijkse dingen,
hetzelfde liedje op de radio.
Morgen luisteren we weer gewoon verder.
Tijdverspilling over een klein jongentje
die huilend over zijn verdwenen moeder blijft zingen.
Het zwijgen ontwaakt boven deze grote waterplas,
gekarteld snijdt het gemis door de rituelen.
De verlangende eenzaamheid wordt een dialoog
met de regen die mij overvalt in mijn glas.
Is het halfvol of halfleeg, jullie zullen het nooit weten
want sommige herinneringen slapen niet.
Telkens dezelfde melodieën halverwege,
doorbreek deze alvorens ze worden weggesmeten.
Het is niet eenvoudig om de afwezigheid te verstoppen,
want het verlangen zal altijd een droom blijven.
ik neem dan maar mijn leesbril uit de schuif,
wentel me in melancholische gedachten
en lees nog enkel de krantenkoppen…
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, januari 02, 2022 20:21 |
| Gevoelig verwoord | |
| september: | Zondag, januari 02, 2022 17:52 |
| Ontroerend indringend en intens mooi geschreven Esteban. Het werk nodigt uit tot meermaals lezen wat ik ook doe. Het raakt. Diepmooi gevoelig geschreven. Liefs | |
| Dasje (lucky): | Zondag, januari 02, 2022 17:43 |
| Ook een slagzin van mijn moeder geweest Esteban : het stond in de gazet... Op een onbewaakt moment spreek je haar woorden Schitterend geschreven! Liefs, Dasje |
|
| teun hoek: | Zondag, januari 02, 2022 17:30 |
| dat blijft smeult in dankbaarheid. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2022 | ||
| Thema's: | ||