Als levens franje
als levensfranje
zelfs aan
de hellepoort
wenkten je handen
liet je lach
de zonde door
als levensfranje
jij wees
het grijs de weg
die met knallen
was belegd en
waar jouwers nog
misnoegen grauwden
hen was
hemel beloofd
maar zelfs onder
de regenboog
konden zij geen zon
en warmte vinden
versteende hagel
vernielde vruchten
zij grepen weer mis
wilden bouwen
kregen enkel diepe
zuchten van getrouwen
wil melker
05/01/2022
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, januari 05, 2022 18:59 |
| Intens mooi geschreven Wil. Ik lees en herlees. De zeggingskracht van de sterke woorden raken het innerlijke. Liefs en fijne avond. | |
| Dasje (lucky): | Woensdag, januari 05, 2022 15:56 |
| Lijkt een tafereel van Jeroen Bosch...maar dan tot leven gekomen Beldend geschreven! Liefs, Dasje |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, januari 05, 2022 13:52 |
| Sterk verwoord | |
| teun hoek: | Woensdag, januari 05, 2022 11:18 |
| die franje daar moeten wij het mee doen. th | |
| Claudelaire: | Woensdag, januari 05, 2022 07:00 |
| Indedaad Wil, natuurrampen zijn voor vele mensen op deze blue planet een ware catastrofe, de hel zoals je zegt in dit wondermooie gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2022 | ||
| Thema's: | ||